ترکیب دنباله‌دار فراخورشیدی هنوز مانند سیاره‌های فراخورشیدی رواج پیدا نکرده است اما به مرور بیشتر راجع به آن‌ها خواهیم شنید. تلسکوپ فضایی هابل به تازگی نشانه‌هایی از دنباله‌دارهایی را کشف کرده است که در حال شیرجه زدن به سمت ستارهای جوان به نام ۵ HD 17255 هستند. ستارهای جوان که تنها ۲۳ میلیون سال عمر دارد و در فاصله‌ی ۹۵ سال نوری از زمین قرار گرفته است.
این دنباله‌دارهای فراخورشیدی به شکل مستقیم پیرامون این ستاره دیده نشده اند. کشف احتمالی این دنباله‌دارها با توجه به آشکارسازی گازهایی که به احتمال زیاد باقی‌مانده‌های تبخیر‌شده‌ی هسته یخی آن‌ها بوده صورت گرفته است.
ستاره‌ی HD 172555 سومین ستارهای است که اخترشناسان دنباله‌دارهای محکوم به مرگ را در پیرامون آن یافته‌اند. هر سه این موارد ستاره‌هایی جوان و با عمری کمتر از ۴۰ میلیون سال بوده‌اند.
حرکت این دنباله‌دارها به سمت ستاره‌ی HD 172555 می‌تواند نشانه‌ای از اثرات گرانشی یک سیاره‌ی فراخورشیدی به اندازه‌ی مشتری باشد که گرانش آن باعث انحراف مسیر دنباله‌دارها و سرازیر شدن‌شان به سمت این ستاره شده است.
مطالعه‌ی این رویداد در درک بهتر گذشته و حال منظومه‌ی شمسی موثر است. چرا که این فرآیند می‌تواند باعث انتقال آب و دیگر مواد معدنی به سیارات داخلی و سنگی شود. اتفاقی که ممکن است در گذشته برای زمین نیز رخ داده و موجب پدید آمدن حیات روی سیاره‌ی ما شده باشد. کسی نمی‌داند ولی ممکن است رخدادی شبیه به این در حال حاضر در منظومه‌ی ستارهای HD 172555 در حال انجام باشد. Carol Grady، سرپرست این تحقیق در این باره می‌گوید: «چنین دنباله‌دارهایی ممکن است باعث ایجاد حیات شوند، زیرا آن‌ها آب و دیگر عناصر تشکیل‌دهنده‌ی حیات، مانند کربن، را با خود به سمت سیاره‌های سنگی می‌برند.»
در منظومه‌ی شمسی نیز دنباله‌دارهایی هستند که مستقیم به سمت خورشید می‌روند که به آن‌ها دنباله‌دار خورشیدخراش می‌گویند. شیرجه‌ی خورشیدخراش‌ها به سمت خورشید اتفاق متداولی است که هر از چندگاهی با کمک تلسکوپ‌های خورشیدی مشاهده می‌کنیم. بنابراین به نظر می‌رسد حضور چنین دنباله‌دارهایی در منظومه‌های ستارهای جوان متداول باشد. پیشتر در مطلبی راجع به دنباله دارهای خورشیدخراش صحبت کرده بودیم که از این جا می‌توانید به آن دسترسی داشته باشید.
Credit: SOHO (ESA & NASA)
ستاره‌ی HD 172555 عضو گروهی از ستاره‌های جوان به نام بتا سه‌پایه است. این اجتماع ستارهای نزدیک‌ترین گروه ستارهای جوان به زمین است و از این جهت سوژه‌ی مهمی برای مطالعات اخترشناسان است
پژوهشگران این تحقیق با استفاده از دو طیف‌نگار تلسکوپ فضایی هابل ستاره‌ی HD 172555 را بررسی کردند. در این رصدها گاز سیلیکون و کربن در طیف نور ستاره آشکار شد. این مواد با سرعتی نزدیک به ۵۸۰ هزار کیلومتر در ساعت به سمت ستاره در حال حرکت بودند. محتمل‌ترین توضیح برای این گازهای پرسرعت حرکت دنباله‌دارهایی به سمت این ستاره و از هم پاشیده‌شدن‌شان بود. البته پیش از این نیز گروهی فرانسوی با استفاده از طیف‌نگار HARPS رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (ESO) برای اولین بار موفق به کشف احتمالی این دنباله‌دارها شده بودند.
Carol Grady و گروهش امیدوارند با تلاشی دوباره و استفاده از طیف‌نگار تلسکوپ هابل اکسیژن و هیدروژن را به دور این ستاره جست‌وجو کنند تا وجود این دنباله‌دارها با اطمینان خاطر بیشتری تایید شود.
منبع: NASA