
در این تصویر رنگارنگ تلسکوپ فضایی هابل کهکشانهای پرشماری را میتوان دید که مشابهاش را در دیگر تصاویر این تلسکوپ بارها دیدهایم. اما در این عکس علاوه بر کهکشانهای پرتعداد خطوط روشن و خمیدهای نیز دیده میشوند. خطوطی که مربوط به گذر همسایههای نزدیک ما در منظومهٔ شمسی، یعنی سیارکها، است.
میانگین فاصلهٔ این اجرام حدود ۱۶۰ میلیون کیلومتر است که در مقایسه با فاصلهٔ کهکشانهایی که در تصویر دیده میشوند بسیار ناچیز است. کهکشانهایی که در تصویر میبینید صدها میلیون سال نوری از منظومهٔ شسمی فاصله دارند. این در حالی است که فاصلهٔ لبهٔ منظومهٔ شمسی از خورشید حدود یک سال نوری تخمین زده میشود.
برای ایجاد هر کدام از تصاویر رنگی هابل از چند نوردهی جداگانه که در فیلترهای مختلف تصویربرداری شدهاند استفاده میشود. بنابراین هر سیارک میتواند در چند تصویر ردی از خود به جا بگذارد. در عکس بالا در مجموع بیست رد ثبت شده که مربوط به گذر هفت سیارک است. تنها دو سیارک از میان این هفت مورد پیش از این شناخته شده بودند.
پدیدهٔ اختلاف منظر دلیل انحنای ایجادشده در خطوط مربوط به سیارکهاست. گردش تلسکوپ فضایی هابل به دور زمین و فاصلهٔ بسیار کمتر سیارکها نسبت به کهکشانهای دوردست منجر به ایجاد این کمانها میشود. این پدیده مشابه چیزی است که در زمان رانندگی میبینیم. زمانی که حرکت ظاهری اجسامی را که در دو طرف جاده و در فاصلهٔ نزدیک قرار دارند با سرعت بسیار بیشتری نسبت به اجسام دوردست مشاهده میکنیم.
البته علاوه بر چرخش هابل به دور زمین و پدیدهٔ اختلاف منظر حرکت زمین به دور خورشید و حرکت سیارکها در مدارشان نیز عوامل دیگر ایجاد این خطوط خمیده هستند.
هابل تصویر بالا را از محدودهای در نزدیکی دایرهالبروج (صفحهٔ منظومهٔ شمسی و مسیر حرکت بیشتر اجرام منظومهٔ شمسی در آسمان) ثبت کرده است. به همین دلیل سیارکهای پرشماری در میدان دید محدود تلسکوپ هابل ثبت شدهاند.
اما جدا از سیارکها هزاران کهکشان کوچک و بزرگ نیز در این تصویر ثبت شدهاند که در واقع سوژههای اصلی تلسکوپ هابل بودهاند. در میان آنها میتوان کهکشانهای پرجرم بیضوی را به رنگ زرد و کهکشانهای مارپیچی را به رنگ آبی مشاهده کرد. اجرامی که به رنگ قرمز ثبت شدهاند احتمالا دورترین کهکشانهاییاند که در تصویر دیده میشوند. اجرامی که طیف نورشان به دلیل انبساط کیهان و فاصلهٔ زیادشان از ما به سمت قرمز کشیده شده است.